BAND OF HORSES @ DE ROMA, ANTWERPEN - 01/11/22

Vreugdekreten bij de fans en alom lovende kritieken met verwijzingen naar de topalbums 'Cease to Begin' en 'Infinite Arms' uit hun beginjaren waren niet uit de lucht gegrepen, toen begin dit jaar het nieuwe album “Things Are Great” van de populaire indie rockband Band of Horses in uitgesteld relais in de rekken lag en een nieuwe tournee werd aangekondigd. Aankondigen betekende al dadelijk uitstel, maar gelukkig geen afstel, want vanavond staan hier vijf gelukkige paardjes, met menner Ben Bridwell op kop, op het podium van De Roma te trappelen van ongeduld. Dat het enthousiasme soms zelfs de bovenhand kreeg en de speelsheid tot slordigheid uitnodigde, kan de pret en de scherpte van het concert alles behalve drukken. De sfeer zat er goed in met alom lachende gezichten op het podium en een van pret dollende Ben Bridwell. 

Dat Band Of Horses vandaag een echt hecht collectief is, daar kan niemand naast kijken en dat is ooit anders geweest. Tyler Ramsey en bassist Bill Reynolds werden na tien jaar dienst voorgoed  op stal gezet en vervangen door bassist Matt Gentling, bekend van de indierockband Arches Of Loaf en gitarist Brett Nash. Things are great again, indeed, en dat is ooit anders geweest. Ook privé werd Ben Bridwell niet gespaard en kreeg hij een vechtscheiding te verwerken. De titel van Band of Horses zesde plaat klinkt dus eigenlijk wat cynisch, maar zoals dikwijls levert een getormenteerde ziel de beste inspiratie op en samen met de jonge producer Wolfgang Zimmerman baart de plaat zelfs zijn eerste nummer één hit “Crutch” in de Billboard top 100. “Things Are Great” is de meest autobiografische plaat die Ben Bridwell ooit gemaakt heeft, maar het heeft hem duidelijk terug op het goede spoor gezet. 

Band of Horses komt dan wel zijn nieuw album voorstellen, maar de fans kicken nog steeds op het oudere werk en de klassiekers. Ben Bridwell moet er zelf om lachen wanneer hij maar op matig enthousiaste reacties mag rekenen wanneer hij aankondigt dat er een song uit de nieuwe plaat aankomt. Maar dit laat hij van zich afglijden na een gezellige vrije dag in onze mooie havenstad. Er wordt rustig afgetrapt op pedal steel met het kabbelende gouden oudje “Monsters”, uit hun eerste album “Everything All The Time”, maar het tij keer snel in een episch klinkend “The First Song”, met een Bridwell die zijn stem tot het uiterste duwt en zijn pedal steel laat gieren. Met “Mary’s Song” wordt het tempo opnieuw naar beneden gehaald op vibrerende orgeltoetsen van oudgediende en immer lachende Ryan Monroe. Zeker in het in een kampvuur sfeertje gegoten “Older” tovert hij een lach op ieders gezicht wanneer de band onderling begint te gekken over het nooit ouder worden. Bridwell heeft ondertussen zijn gitaar omgord om die niet meer los te laten en het vrolijk poppy Magic Numbers klinkende “Dilly” aan te snijden. Qua zang gaat dit nummer helaas een beetje de mist in. Niet getreurd echter, een goede kuch en alles is verholpen. Na een puur country moment met de Brooks & Dunn cover “Neon Moon”, grijpt Monroe ook naar zijn elektrische gitaar en wordt er een versnelling hoger geschakeld met een hemels krachtig “Laredo”. Drie vlammende gitaren op rij: Bridwell, Monroe en niet te vergeten een energiek op het podium rond dansende Brett Nash, die zijn beenbreuk van in het voorjaar kompleet vergeten schijnt te zijn. In “Lights” is het de beurt aan bassist Matt Gentling om Lou Barlow-gewijs zijn snaren in beste grunge stijl te teisteren, met een hakkende percussie van Creighton Barrett als metronoom. De single “Crutch” raast in dezelfde grungie stijl verder, om naar een ander hoogtepunt van dit triootje uit het nieuwe album te schieten in “Warning Signs”, een song over het koppig weigeren van enige hulp van buitenaf en het negeren van problemen. De verliefde zielen worden recht naar het hart geschoten in “No One’s Gonna Love You” dat drijft op die immens mooie gitaartokkel en Bridwell’s unieke falsetstem, mooi meegezongen door het publiek. “Is There A Ghost” doet De Roma helemaal door het dak gaan en laat de band op het podium in vuur en vlam schieten met extatische gitaar duels en headbang momenten. De reguliere set wordt afgesloten met een andere publiekslieveling, “The Funeral”, een song die Ben Bridwell volgens eigen zeggen in al die jaren nog nooit juist heeft gespeeld. Wanneer het duootje “Detlef Schrempf” en “The General Specific” uit “Cease To Begin”  de avond afsluiten, hadden we de beste Band of Horses al voorgeschoteld gekregen. 

Dat de paardjes van Band Of Horses opnieuw trappelen als in hun beginjaren, doet uitkijken naar meer. Een enthousiast en vreugdevol vrienden collectief is tot fantastische dingen in staat en doet onvermijdelijk de vonk overslaan naar het publiek. Zelfs een timide Belgisch publiek kan hier niet koel bij blijven. Laat de paardjes maar los en draven naar hartelust zoals vanavond het geval was, maar dan liefst zonder een pauze van drie jaar. Je zou er zadelpijn van krijgen.

Yvo Zels